Nieuweroord is een prachtplek in Leiden. De locatie kent een zo goed als ideale ligging. Een groene enclave te midden van gewilde woonmilieus, bovendien gelegen op steenworp afstand van de historische binnenstad, het Centraal Station en het Leiden Bio Science Park. Veel mooier dan dit kan niet!
Daarnaast heeft het landgoed ook een historie. Eind jaren ’60 moest een monumentaal landhuis wijken voor een flatgebouw. De sloop van deze zusterflat is de gelegenheid om een bijzonder woonmilieu voor te stellen, dat nieuw is in Leiden en dat de ligging en de groene kwaliteiten optimaal benut. Maar vooral willen we een historisch verantwoorde ingreep doen. In zekere zin herstellen van wat door betrokken burgers een historische vergissing wordt genoemd. Een ingreep die de eenheid van Nieuweroord en het Bos van Bosman versterkt en een waardevolle groen kwaliteit aan de stad toevoegt.
Het voorstel is om het oude landhuis van de familie Bosman naar het ontwerp van J.W. Hanrath exact volgens de originele tekeningen weer terug te zetten op de oorspronkelijke locatie. De symmetrie van het landhuis aan de halve cirkel oprijlaan biedt een vertrekpunt om met moderne lichtvoetige architectuur de gewenste bouwmassa te realiseren binnen de gestelde financiële en ruimtelijke kaders.
Aan weerszijden van het landhuis komen iets opgetilde bebouwingsvleugels van vier bouwlagen; twee lagen in de basis en twee iets terug gelegen topverdiepingen. In het souterrain komt een parkeergarage. De geleding in de hoogte van de vleugels sluit aan bij groot- en nokhoogte van het landhuis. Hiermee wordt een balans bereikt tussen oud en nieuw en wordt tegelijk de nokhoogte van het landhuis de maximale bouwhoogte. Door de beperkte hoogte is er vanaf de Rijnsburgerweg zicht op het achtergelegen Bos van Bosman.
Plan Nieuweroord staat niet alleen voor bouwen, maar ook voor ruimte maken. Groene ruimte voor Leiden.
Door de nieuwbouw in de flanken onder te brengen wordt het midden van de bouwvlek zoveel mogelijk met rust gelaten. Daarmee houden we de zichtlijnen van het voormalige landgoed open en krijgt het landhuis de spilfunctie die het oorspronkelijk ook had. De openbare ruimte krijgt de vorm van een zandloper waarvan de doorgang ligt er plaatse van het landhuis. De landschapstypen aan de voor- en achterzijde worden op deze manier niet bruut van elkaar gescheiden, maar sluiten bij het landhuis op elkaar aan. Ook aan de zijkanten bevinden zich groene kommen.
