De herontwikkeling van het landgoed Il Palazzo stelt de vraag naar de betekenis van het hedendaagse landschap en de waarde van het cultureel erfgoed. Ons project omarmt de aanwezigheid van de niet aanmatigende heroïek van het agrarische landschap van Le Marche met een verkenning van zijn dynamische schoonheid en verscheidenheid. De verstrengeling van landschap en meerdere gebouwen maakt dit bij uitstek de plek voor ontmoeting en gastvrijheid.
Met een programma dat nog niet volledig is gedefinieerd aan de ene kant en de kwaliteiten van het landschap zonder spreekwoordelijke schoonheid aan de andere kant, laten de ontwerpkeuzes ruimte voor een ruime mentale bandbreedte. Deze aanpak staat geen eenvoudige conservering toe, noch een conservatieve renovatie van een vervlogen tijdperk of een slechte herinterpretatie van een bestaande beeldtaal, maar heeft ons verplicht om de schaal van het gebied en zijn gebouwde gebied zorgvuldig te onderzoeken. En daarom zal de realisatie van een plek voor ontmoeting en gastvrijheid moeten worden uitgelegd als een collectieve ingreep waarbij ruimtelijkheid, het verlangen naar gemeenschappelijkheid, de kwaliteit van toegankelijkheid en de behoefte aan flexibiliteit de ontwerpkeuzes bepalen.
Een centraal fragmentarisch geschapen lineair park wordt voorgesteld, gegenereerd als een afdruk in de bodem. De verschillende programmatische onderdelen zoals vergaderzalen, keuken, diensten, zwembad, tuin etc., zijn voorzien in verschillende objecten worden verspreid over het terrein.
Het glooiende landschap en de agrarische activiteiten worden een integraal onderdeel van het project, de seizoenen dringen zich op aan de bezoeker. Het ontdekken van de omgeving wordt gezien als een geweldige kwaliteit en afstanden en leegtes die overbrugd een stimulans voor het welbevinden.
Het kleine dal aan de westkant van de heuvel kent een specifieke conditie, sterk contrasterend met de rest van de locatie. Hier wordt een pad gecreëerd, opgevat als een lineaire tuin die is gegraven in de terrein met een tapijt van rood grind en de constante aanwezigheid rondom van de gecultiveerde velden. Onderweg wordt de bezoeker ondergedompeld in de kleuren en geuren van de gewassen, ieder jaar anders dan de vorige. De tuin, waarvan de breedte variëert van 4 tot 15 meter, wordt aan de randen begrensd door muren, gemaakt van steen en pleisterwerk, met daarop fruitbomen die de bekroning vormen van de velden. Trappen en soepele hellingen overbruggen de hoogteverschillen tussen de tuin en de omgeving. De koninginnentrap van acht meter hoog, leidt naar de boerderij.
De gekozen beeldtaal reflecteert kwaliteiten van boerenarchitectuur: omvang, link met het territorium, gesloten volumes bekroond met de traditionele daklijn. Alle gevels zijn gemaakt van een combinatie van steen, gewapend beton, roestvrij staal en glas. Ondanks het feit dat de verschillende gebouwen met dezelfde materialen zijn gemaakt, maakt elk een verwijzing naar een specifiek gebouwtype: de boerderij, de kas, de pergola en schuur. Compacte en eenvoudige volumes, uitgerust om te worden gebruikt als een klein huis of studeerkamer, met badkamer en keuken, maar met kleine ingrepen worden ze omgevormd tot een vergaderruimte, een tentoonstellingsruimte, enz.
De boerderij zelf, gesloopt om vanwege het instortingsgevaar, wordt herbouwd op dezelfde locatie en gelijke afmetingen. De boerderij bevat enkele centrale functies zoals keuken, services en vergaderruimtes rondom twee patio’s: een patio met zijn karakteristieke spiegelbodem met een watervlak die leidt naar het ondergrondse pad van de ingang. De grotere patio fungeert als centraal plein en toegang tot de verschillende ruimtes. Ze verhouden ze zich tot de hemel en bieden intimiteit en verwondering.
De dominante vorm van zijn architectuur benadrukt het historische continuüm. Met nieuwe materialen en een nieuwe extraverte architectonische compositie van de gevels is het gebouw dapper verankerd in het verleden en in zijn omgeving. Zelfs nu het van de verplichting is ontheven om het centrum van alles te zijn, bekroont de landschappelijke benadering, gelegen bovenaan de trap, ondergedompeld in het tarweveld en gestreeld door de wind, zijn natuurlijke dominantie met de valleien aan zijn voeten.
