Midden in het nautische kwartier van Rotterdam, aan de voet van de Regentessebrug voelt de stad onaf. Bebouwing hier heeft de begrenzing tussen binnen en buiten tussen openbaar en privé vervaagd. Resultaat is een rafelige en ongebruikte open hoek. Het Glashavenhuis is een eigen initiatief om met architectuur de stad te helen. Op een compact kavel staat een glazen hoekgebouw met 11 gestapelde unieke woningen.
De stedenbouwkundige opvattingen uit de jaren ‘80 van de vorige eeuw leiden hier en elders in de stad tot problematische beheersituaties. Ontbrekende rooilijnen, matige entrees tot de trappenhuizen en het onduidelijke onderscheid tussen privé en openbaar maken de rotte kiezen in de stad. In een tijd van maatschappelijk optimisme, of moeten we zeggen algehele naïviteit, liepen binnen en buiten in elkaar over. Een paar decennia later wordt duidelijk dat begrenzingen behulpzaam zijn om iemand onbedreigd en vrij zich thuis te laten in de stad.
Het Glashavenhuis benut deze postzegel in de stad, dit stukje niemandsland van afvalinzameling en open parkeergarage, om een markant hoekpunt te maken. Met een lichte fierheid en trotse ingetogenheid worden 11 unieke woningen gestapeld aan de voet van de Regentessebrug. Op de kavel van 11x13m staat een gebouw als een entree tot de Waterstad en opent een kilometers lange zichtlijn naar de bocht in de rivier de Maas. Het Glashavenhuis bouwt door de stad die na decennia de naoorlogse wederopbouw zich in de fase adolescentie zich bevindt. Met grofstoffelijke schokken en soms ongemanierde confrontaties tussen gebouwen en de ruimte er omheen. Rotterdam wordt een volwassen stad en verfijnt het stedelijke weefsel met elegante manieren en meer subtiele bewegingen.
Het Glashavenhuis vormt een stapeling van elf unieke woningen. Steeds één woning per laag, met verschillende buitenruimtes en een erker aan het water. Iedere woning heeft zijn eigen oriëntatie op de wereld. Beneden op het water van de Wijnhaven, iets hoger draait het gebouw zich oostwaarts richting de Maas. Bovenin wanneer het gebouw uittorent boven de omringende bebouwing zijn twee woningen met een alzijdige oriëntatie. Het Glashavenhuis komt eenmalig los van de grond die het met zijn zorgvuldige inpassing heeft verrijkt en toont zich als een vriendelijk lichtgewicht in de immer groeiende skyline van Rotterdam.
Het ontwerp is in eigen beheer door studio Hartzema ontwikkeld. Het gaat in zijn architectonische eigenschappen in op een aantal specifieke kenmerken van de plek en kent een uitgesproken opvatting op het wonen in Rotterdam. Het ontwerp voor het Glashavenhuis betekende het begin van Rotterdam Klein&Fijn: ontwerpend onderzoek naar kleinschalige architectuur die bijdraagt aan de stadsstructuur.
