Het landschap van het gebied tussen Rotterdam en Den Haag is er een van kwetsbaarheid en trots.
Met lange watergangen met platte bruggen die parmantige woningen ontsluiten. Daarachter diepgelegen polders met schapen en kassen. Gebouwde linten die kommen van leegte tekenen. Kleine kernen met hoge torens markeren middelpunten van geloof en saamhorigheid. Droge voeten door een fijnmazig stelsel van vaarten en dammen. Molens voor het peilbeheer.
Onsamenhangend voor de eerste beschouwer. Veel en gevarieerd. Kleine schoonheid van water, oevers, een huis en een boom. Tegen de klippen op met positieve zin. Kwetsbaar tegelijk, alsof de slappe ondergrond het menselijk proberen naar beneden trekt. Een evenwicht tussen nietige dadendrang en ingetogen voorzienigheid. Wankel en fier tegelijk. Holland in een notendop.
