In 2021 werd een spin-off van Studio Hartzema's gevierde onderzoeksproject Land of Hope, gemanifesteerd in de vorm van een kunstinstallatie, uitgenodigd voor de Seoul Biennale of Architecture and Urbanism 2021 in Zuid-Korea, als projectvertegenwoordiger van Nederland. De installatie werd in het najaar van 2021 gepresenteerd in het Dongdaemun Design Plaza, Seoul, Korea en belichtte de transformatie van onbebouwde ruimte in de Randstad als gevolg van de energietransitie, klimaatadaptatie en verstedelijking.
De Seoul Biennale of Architecture and Urbanism 2021 was het eerste wereldwijde architectuurevenement dat volledig is geproduceerd tijdens de nasleep van Covid-19, dat de fundamenten van onze moderne, technologische beschaving in twijfel heeft getrokken en opnieuw heeft gedefinieerd. Gebaseerd op het thema CROSSROADS: Building the Resilient City, toonde de Biënnale werken gericht op steden – begrepen als de superpositie en interacties van bewoners, gebouwen, infrastructuren, stromen en regelgeving – die beoordeelden, onderzochten en tentoonstelden hoe ze kunnen worden gebruikt als positieve activa voor de ontwikkeling van een duurzame planeet.
In deze context werd Land of Hope vertegenwoordigd door een cirkelvormig fysiek model met een diameter van 200 cm en een hoogte van 50 cm, vervaardigd in Nederland. De vorm is geïnspireerd op Superstudio en toont de onbebouwde grond van de Randstad als een massief stuk, een geëxtrudeerd object. Het resultaat is een 1:50.000 model van de Randstad, versneden door een raster van 5x5cm (van ca. 6mm lijndikte) met overdreven hoogte. Aanvullend materiaal bestaat uit onder meer een geschreven artikel voor de publicatie van de Biënnale en een video van 1 minuut waarin het voorstel wordt geillustreerd.
De vorm van de installatie verkent de kruising tussen globale abstractie en lokale specificiteit. Op deze manier fungeert onbebouwd land als een verenigend veld binnen de metropool. De geëxtrudeerde vorm van het onbebouwde land is bedoeld om het publiek aan te moedigen zich een schaal voor te stellen die verder gaat dan het lokale en het nationale en om dit land te zien als een collectieve hulpbron voor de duurzame toekomst van de stad. Door de psychologische heroverweging van onbebouwd land als een gedeelde entiteit tussen samenwerkende steden en lagen van de samenleving, werpt het project licht op het idee van opgeschaald denken en op gebieden van kritieke activiteit en metamorfose.
