Van de duisternis naar het licht. Het Schilperoortmemorial vormt de noordelijke toegang tot het gelijknamige park. Het markeert de beweging uit de duisternis van onwetendheid naar het licht. Een symbolische poort naar de wetenschap, opgericht om de naamgever te eren en blijvende bekendheid te geven. Hierbij wordt de nadruk gelegd op de rol van chemicus Prof. dr. Rob Schilperoort (1938-2012) als initiator van het Bio Science Park in 1984.
Schilperoort bracht wetenschappelijk onderzoek en ondernemerschap bij elkaar. Op de plek van het vroegere Clusiuslaboratorium waar hij werkzaam was staat nu een abstracte sculptuur van twee betonnen wandelementen. Gewichtig en overtuigd, maar vanuit een andere hoek juist scherp en verlicht heeft het de trekken van zijn persoonlijkheid.
Eerst is er nog het zicht op bet betonreliëf van Lex Horn dat eerder in de entreehal van het laboratorium hing, dan slingert het parkpad zich een weg richting de zon en kadert het Schilperoortmemorial de collectietoren van Naturalis in de verte. In de messing voering van het portaal wordt de herinnering aan de naamgever beschreven en is zijn beeltenis is ingegraveerd. De goudgele glans contrasteert met het ruwe steenachtige materiaal waaruit de schijven zelf zijn opgetrokken. Met de tijd ontstaat op de begroeide huid een ‘groene waterval’, een microbiotoop van mossen en korstmossen.
De wand van de wetenschap fungeert als rust- en zwaartepunt van het monument, een zwaarder blok dat tegelijk licht en transparant is door talloze perforaties waardoor een gefilterd zicht op het park wordt geboden. Doorboringen met ronde gaten in een regelmatig patroon dat een associatie oproept met de vele terrarium-potjes uit het lab. Aan de zuidzijde is een bankje in de wand opgenomen die de memorial als moment van contemplatie benadrukt.
De pijler van ondernemerschap is smaller en ranker. Deze maakt een acrobatische beweging naar de wand van wetenschap. Op plaats waar zij elkaar lijken te raken blijft een kier die het zonlicht reflecteert en de ontmoeting accentueert, maar uitstelt.
De memorial is in zijn maat, schaal en proporties uitgelegd op een driehoekig maatraster wat ook vertaald is in de bestrating. Vanuit het maatraster ontstaat een vormentaal van parallellogrammen en trapezia. Het plaveisel rond het monument heeft een hierop gebaseerde textuur en indeling. Met de onderbreking van de klinkerbestrating bewandelen ook de voeten die door het portaal lopen, het pad naar een andere wereld.
