De brug is een poging tot verzoening van de omgeving met het stuwmeer dat 50 jaar geleden is aangelegd. De brug staat met katachtige poten in het voormalige dal. Door de grote peilverschillen tussen zomer en winter (30m) treedt een dynamische vervorming op die gelijke tred houdt met de seizoenen. Tegelijk is de brug een sierlijke bekroning van het meer. In de boog is een toeristische trap uitgehouwen. Bovenop geeft uitzicht het meer definitief zijn plek.
De rivier de Agri is één van de vijf rivieren in de regio Basilicata die vanaf de uitlopers van de Appenijnen afstromen naar de Ionische Zee. In de rivier is tussen 1957 en 1962 een dam gebouwd om de Agri af te dammen. Ruim 500m boven de zeespiegel is hier een reservoir ontstaan voor hydro-elektriciteit, irrigatie en drinkwater. 7,5km2 groot wordt het door de bevolking alleen voor de sportvisserij gebruikt. Een omgekeerde fantoompijn is wat overblijft nu het oorspronkelijke dal en het leven met de rivier verdwenen is.
Een nieuwe brug verbindt Spinoso aan de zuidkant van het stuwmeer met de regionale weg die aan de andere kant in de lengterichting van dal loopt. Waar de Pertusillo-dam een gebogen kolos is met een hoogte van 95m, functioneel en charmant zoals ingenieurskunst kan zijn, is de boogbrug met trekband in het brugdek een gebaar van de zuiverste soort. In de grootste vrije overspanning kantelen de bogen naar elkaar toe. Hierdoor ontstaat een sculpturale vorm met een poortwerking voor de gebruikers van de brug. Binnen de boog wordt het kunstmatige meer in zijn volle lengte ervaren. De centrale boog krijgt aan weerszijden twee kleinere dubbele pendanten die de vorm vervolledigen en de aanhechting met de oevers te maken. In de buitenste poten bevindt zich de aanzet van de trap die als een schilderachtige route steeds verder voert naar het hoogtepunt van de middelste boog, 72m boven de hoogste waterstand van het meer en op 100m hoogte wanneer het meer zo goed als leegstaat.
De variabele waterstand van het meer legt daarmee de basis voor het ontwerp van de brug. De brug grijpt met katachtige bewegingen met zijn twaalf poten naar de grond. Enkele daarvan met hun basis onder en een aantal andere boven het wateroppervlak. Door het sculpturale wezen van de brug varieert zijn verschijningsvorm van de brug met de waterstand, gedicteerd door de seizoenen.
