Afgelopen week gesproken en gediscussieerd op het symposium Urban Future 2024 in Rotterdam. Zoals te verwachten veel, soms emotionele, reacties op het voorstel om zeewaarts de kust te verdedigen. En dat terwijl ik ook een scenario meebewegen, de zorgenaamde Superdelta, heb laten zien ,-)
Onze benadering van ontwerpend onderzoek is dat kennis breed wordt vergaard en mogelijke toekomsten helder gevisualiseerd. Een beeld zegt immers meer dan 1000 woorden. Het bijzondere was dat studenten in de zaal vooral benadrukten dat we waardenvrij en respectvol voor andere meningen de gewenste toekomst zouden moeten verkennen. Zeker nu klimaatverandering ons dwingt keuzes te maken. Kijk, dat zijn nog eens teksten!
Want vaak nog liggen (voor)oordelen op de loer. Zoals dat de tijd van grootschalig menselijk ingrijpen voorbij is en dat nu de natuur aan zet is. Bodem en water sturend is het mantra van vandaag. Maar kijk om je heen. De stoel waarop je zit, het dak boven je hoofd, de stad waarin je woont. Zonder menselijke hand bestonden ze niet en zou ons huidige leven niet bestaan. Zou Nederland niet bestaan.
We leven met de natuur en de natuur beweegt met ons mee. Klinkt ingewikkeld, maar dat valt reuze mee als we het leven van de toekomstige generaties als kompas gebruiken. Dat was weer een mooie les deze week!
Henk Hartzema, LinkedIn, 8 juni 2024. Beeld: The Flooded Atlas – Rotterdam (2019)
