Gaudí’s schoenen

Zelf met wat kleine omzwervingen ook een paar dagen Barcelona aangedaan. The Economist had net Barcelona op nummer 4 gezet als stad die het meest gebukt gaat onder massatoerisme. Op jaarbasis 6x zoveel toeristen als inwoners. Alleen Milaan, Parijs en Amsterdam doen het volgens dit lijstje slechter. De laatste blijkt van de 20 steden koploper met een tienvoud aan toeristen versus inwoners. In andere onderzoeken maken (kleinere) steden het nog veel bonter. Usual suspect Venetië kent een ratio van 21, nog ruimschoots lager overigens dan Dubrovnik, 36! Even ons schuldgevoel peilen.
We vertrappen de schoonheid waardoor ons voelden aangetrokken.
Op veel plekken wordt loigischerwijs aan de handrem getrokken. In Barcelona is het monumentale deel van Parc Guëll sinds tien jaar alleen met een kaartje te bezoeken. Na vorig jaar geldt dit voor het hele park. Vanaf 2028 is de verhuur van appartementen aan toeristen verboden, al is dit vooral bedoeld om de woningnood met 10.000 woningen te verminderen. En het klopt, op bepaalde plekken is deze heerlijke stad een toeristentrechter.
Mij viel echter iets heel anders op. We bezochten Casa Milà en de Sagrada Familia, beide hoogtepunten uit het oeuvre van Antoni Gaudì. Mij viel op met hoeveel interesse en liefde de bezoekers de schoonheid van de architectuur in zich opnamen. Ik was overweldigd door de grootsheid van de Sagrada Familia. Nog steeds niet af, maar de bonte en tegelijk betekenisvolle verzameling kleuren, vormen en details, de hand van de meester, betoverde duizenden bezoekers tegelijk.
We willen steeds meer, waarschijnlijk willen we teveel omdat we met veel zijn. Dus massatoerisme terugdringen, prima. Andersom zou ik zeggen dat er nieuwe plekken van betovering en betekenis zouden moeten komen. Gaudí’s schoenen zijn groot om te vullen, maar hoe mooi zou het zijn als zijn architectuur opvolgers krijgt. Vele nieuwe meesterwerken waar iedereen even bij stil wil staan.